تشخیص اگزوتوکسین باکتری استافیلوکوکوس ارئوس توسط روش پتانسیومتری در مقایسه با طیف سنجی مبتنی برنانوذرات اصلاح شده(متصل به پادتن)

سابقه و هدف: با پیشرفت تکنولوژی نانو، طراحی حسگر های انتخابی و هوشمند یکی از بزرگترین انقلاب های صنعت کنترل کیفی مواد غذایی محسوب می شود که هم در زمانی کوتاه و هم با دقتی بسیار بالا می تواند تشخیص سم باکتری را انجام دهد، در این تحقیق با طراحی حسگرزیستی به تشخیص اگزوتوکسین باکتری استافیلوکوکوس ارئوس پرداخته شده است. مواد و روشها: در این تحقیق از مونومرهای متااکریلیک اسید برای تهیه قالب ملکولی و تهیه پلیمر استفاده گردیده و در مرحله دوم حسگر ی بر پایه اتصال آنتی بادی باکتری به نانو ذره استفاده شد، سوسپانسیون حاصل از نانوسیلیکای عامل دار متصل به آنتی بادی باکتری را در مجاورت نمونه های آب مقطر آلوده به سم باکتری استافیلوکوکوس ارئوس با غلظت 3-10 مولار قرار داده شد تا در صورت وجود سم باکتری در نمونه، اتصال بین آنتی ژن سم با آنتی بادی انجام گیرد. یافتهها: نتایج به دست آمده حاکی از آن است که تا رقت 3-10مولار توسط حسگر پلی مر قالب ملکولی قابل تشخیص بوده و رقت های رقیق تر قابل ردیابی نمی باشد اما در حسگر طراحی شده به روش نانو سیلیکا، تا رقت 4- 10 قابل ردیابی می باشد، حساسیت تا 60 روز ارزیابی شد. حسگر مبتنی بر پلیمر قالب ملکولی تا 28 روز و حسگر نانوسیلیکا تا 56 روز مورد تایید بوده و بعد از زمان مذکور رو به کاهش قرار گرفت. نتیجه گیری: نانوحسگرهای زیستی کاربردی در مقایسه با روش های بیوتکنولوژیک مرسوم همچون واکنش زنجیره ای پلی مراز و حتی روش های کشت میکروبی ، از دقت و حساسیت منحصر به فردی برخوردار بوده و به عبارتی دیگر زمان تشخیص را از چند ساعت به چند دقیقه تقلیل می دهد. واژگان کلیدی: نانوبیو حسگر، اگزوتوکسین استافیلوکوکوس ارئوس، پتانسیومتری، طیف سنجی